اعضای کلیدی ناتو هر یک چه وظیفه‌ای دارند؟
تاریخ انتشار: ۱۷ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۴۵۳۹۹
حمله تکان‌دهنده روسیه به اوکراین، اعضای ناتو را وادار کرده تا به کاستی‌های دیرینه در آمادگی نظامی این ائتلاف رسیدگی کنند. ناتو چندین دهه درگیر عملیات‌های برون‌مرزی بود، اما حالا بار دیگر به فکر دفاع جمعی از «هر وجب از خاک و حریم هوایی خود» افتاده است. مشکل این است که توانایی‌ها و وضعیت دفاعی کنونی متحدان ناتو برای انجام این کار کافی نیست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش ایسنا، یک رسانه تحلیلی آمریکایی با بیان اینکه حمله روسیه به اوکراین رهبران ناتو را از خواب غفلت نسبت به قوای نظامی خود بیدار کرد، نوشته است: «رهبران ناتو در نشست ژوئیه ویلنیوس خود، پیشرفت‌های قابل توجهی را در استراتژی، طرح‌ها و وضعیت نظامی متحدان تصویب کردند. آنها همچنین متعهد شدند که حداقل ۲ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف قدرت دفاعی کنند و ۲۰ درصد از بودجه نظامی خود را به نوسازی قابلیت‌هایشان اختصاص دهند. این در حالی است که گرچه حمایت عمومی از ناتو در هر دو سوی اقیانوس اطلس همچنان قابل قبول است، اما خستگی فزاینده در جوامع عضو ناتو از صرف بودجه کشورهایشان در اوکراین در کنار ظهور سیاستمدارانی که نسبت به ناتو بدبین و با مسکو همدل هستند، می‌تواند تلاش‌های این ائتلاف نظامی را برای تقویت قوای دفاعی خود با شکست مواجه کند.
شاید نیروی زمینی روسیه بر اثر جنگ اوکراین کمی مستهلک شده باشد، اما نیروهای دریایی و هوایی روسیه همچنان قدرتمند هستند و مسکو برای احیای نیروی زمینی خود هم در سال‌های آتی اقدام خواهد کرد. از این رو، روسیه همچنان تهدیدی بزرگ برای کشورهای ناتو محسوب می‌شود. این ائتلاف نظامی باید در مدت کوتاهی به اولویت‌بندی مناسبی از نیاز‌های دفاعی امروز خود برسد.
فرانسه، آلمان و انگلیس در کنار آمریکا، همچنان قدرتمندترین کشورهای ناتو از نظر نظامی باقی خواهند ماند. این کشورها به شکل چشمگیری متعهد به بهبود قوای دفاعی خود هستند. لهستان و رومانی هم در اروپای مرکزی و جنوب‌شرقی اروپا نقش دفاعی مهمی دارند. پیوستن فنلاند و سوئد به قوای دفاعی ناتو هم امنیت منطقه نوردیک-بالتیک را افزایش می‌دهد. ناتو باید با اتخاذ تاصمیمات درست، این جنبه‌ها را تقویت کند.
با این وجود، فرانسه از منظر عملیات انبوه، طولانی و پایدار مشکل دارد. فرانسه به افزایش همکاری با آمریکا در حوزه جنگ‌افزار الکترونیک، مقابله با حملات انبوه نقطه‌زن، جابجایی هوایی و پدافند هوایی نیاز دارد تا امنیت جمعی ناتو افزایش یابد. همچنین در سال‌های اخیر نیروهای زمینی و دریایی فرانسه و آمریکا همکاری خود را افزایش داده‌اند تا قدرت آنها در انجام عملیات‌های مشترک بهبود یابد. فرانسه می‌تواند برای بهبود دفاع یکپارچه جنوب‌شرقی اروپا به همکاری‌های دفاعی خود با بخارست ادامه داده و حضور دریایی خود را در شرق مدیترانه افزایش دهد.
آلمان هم که سالیان سال بودجه دفاعی ناچیزی داشته و از توسعه ارتش خود غافل بود، حال مفاد سخنرانی «نقطه عطف» اولاف شولتس، صدراعظم این کشور را در پیش گرفته و در تدارک افزایش قوای نظامی خود و بهبود خدمات نظامی‌اش به ائتلاف ناتو است. اگر آلمان سرمایه‌گذاری لازم را در تجهیز و آموزش نیروهایش اعمال کرده و نیروهایش را در لیتوانی تقویت کند، می‌تواند نقش مهمی در دفاع از مرز‌های شمال شرقی ناتو داشته باشد. برلین همچنین می‌تواند با پرداختن به طرح ابتکاری سپر آسمان اروپا، به یکپارچه‌سازی پدافند هوایی اروپا کمک کند.
انگلیس هم در سند‌های دفاعی اخیر متعهد شده که قوای خود را گسترش داده و به‌روزرسانی کند، اما لندن منابع لازم را برای عملیاتی کردن طرح‌هایش در یک دهه آینده در اختیار ندارد. تمرکز انگلیس بر توانایی‌های دفاعی شمال اروپا و اطلس شمالی از منظر استراتژیک سود بیشتری برای انگلیس و متحدانش دارد، خصوصاً که انگلیس سعی دارد توانایی خود را برای اعزام نیروی دریایی به هند-آرام برای شرکت در همکاری‌های نظامی با آمریکا، فرانسه، استرالیا و دیگر متحدانش حفظ کند.
لهستان مهره اصلی قوای دفاعی شاخه شرقی ناتو است. نیروهای مسلح لهستان یکی از مجهزترین و آموزش‌دیده‌ترین نیروهای ناتو برای مقابله با روسیه در پنج سال آینده خواهند بود. ورشو همچنین گذرگاه اصلی ارسال تسلیحات غربی به اوکراین است. این کشور از منظر جغرافیایی هم می‌تواند برای ناتو حائز اهمیت بوده و به پایگاه حمل و نقل و تجدید قوای نیروهای ناتو در این منطقه بدل شود.
با پیوستن فنلاند و سوئد به ناتو در کنار نروژ، این ائتلاف نظامی به دنبال گسترش قوای نظامی خود در مناطق نوردیک، بالتیک و شمالگان است. تمامی این مناطق ائتلاف ناتو در تیررس کشتی‌ها، موشک‌های دوربرد و زیردریایی‌ها روسیه قرار دارند. از این رو، نروژ سعی دارد از جنگنده‌های اف-۳۵ و هواگرد‌های گشت دریایی «پی-۸» استفاده کند تا از ناتو در برابر این تهدید محافظت کند. پیشتر هواپیما‌های نروژ و سوئد با بمب‌افکن‌های سنگین آمریکا همکاری کرده‌اند تا توانایی‌ها ناتو در بازدارندگی متعارف و استراتژیک را به رخ بکشند. ناتو قصد دارد با تداوم این عملیات‌ها با فنلاند و دیگر متحدانش در این منطقه نشان دهد که توان مقابله با تهدید روسیه را دارد. دسترسی متحدان ناتو به پایگاه‌های هوایی و دریایی فنلاند و سوئد و همچنین ادغام اطلاعات دریایی این دو کشور می‌تواند توان دفاعی این ائتلاف را در دریای بالتیک افزایش دهد.
استونی، لتونی و لیتوانی هم اقدامات زیادی برای بهبود قدرت نظامی خود انجام داده‌اند. با این وجود، ابعاد نیروهای مسلح این کشورها چندان بزرگ نیست و حوزه بالتیک شدیداً در تیررس تهدید مستقیم روسیه قرار دارد. در نتیجه، ناتو سعی می‌کند حضور خود را در این منطقه افزایش دهد. آلمان و کانادا وعده داده‌اند که نیروهای خود را به ترتیب به لیتوانی و لتونی اعزام کنند، اما این کافی نیست و آمریکا و متحدانش هم باید برای بهبود پدافند موشکی و هوایی این منطقه کاری کنند. این کشورها همچنین از نظر تسلیحات ضدتانک، توپخانه، تجسس و سامانه‌های گشت‌زنی ضعیف هستند.
رومانی به کانون دفاعی ناتو در جنوب‌شرقی تبدیل شده و کشورهای ائتلاف از پایگاه‌ها و بنادر این کشور نهایت استفاده را می‌برند تا قوای خود را به دریای سیاه اعزام کرده و همچنین به اوکراین کمک کنند.
اهمیت ژئواستراتژیک ترکیه در کنار توان دریایی، هوایی و زمینی ارتش این کشور، باعث شده تا ناتو حساب مشکلات سیاسی خود با ترکیه را از مسائل نظامی جدا کرده و به همکاری با ارتش این کشور ادامه دهد. صنعت دفاعی ترکیه در ساخت تجهیزات کنترل از راه دور از جمله پهپاد پیشتاز است و آنها را به اوکراین ولهستان فروخته است؛ با این وجود با تمدید دوره ریاست‌جمهوری رجب طیب اردوغان، انتظار می‌رود که آنکارا همچنان به دنبال تنظیم روابط با روسیه و ناتو باشد.
رهبران ناتو در نشست ژوئیه خود یک استراتژی دفاعی جدید طرح کردند و همچنین برنامه‌ها و فرماندهی‌های لازم برای اجرای آن را ایجاد کردند. از جمله آنها می‌توان به چهارچوب استراتژیک تمامی منطقه اطلس شمالی، طرح‌های عملیاتی برای هر حوزه نظامی و سه طرح دفاعی اشاره کرد. این استراتژی قصد دارد به ساختار نیروها، ملزومات آمادگی و سرمایه‌گذاری امنیت ملی شکل دهد.
رهبران ناتو همچنین یک «نیروی واکنش متحدین» ایجاد کرده و اعلام کردند که در زمینه مدل نیروها پیشرفت‌هایی داشته‌اند، طرحی که در آن کشورهای ناتو قصد دارند ظرف یک ماه ۳۰۰ هزار نیروی نظامی را به فرماندهی‌های نظامی ناتو تحویل دهند. اعضای ناتو همچنین علاوه بر تعهد به افزایش بودجه دفاعی و گسترش قوای نظامی خود، متعهد شدند که برای توسعه فناوری‌های نظامی جدید سرمایه‌گذاری کنند.
گر چه این‌ها همه اقدامات مثبتی برای ناتو محسوب می‌شوند، اما متحدان غربی همچنان باید توجه ویژه‌ای به توانایی خود برای ارسال سریع کمک نظامی به هر یک از اعضا، بهبود عملیات ترکیبی و اجرای عملیات‌های بزرگ نشان دهند. جنگ اوکراین همچنین به غرب نشان داده که در درگیری با روسیه، تا حدی به مهمات نیاز پیدا خواهند کرد که تامین آن از عهده انبار‌ها و صنایع تسلیحاتی کنونی این کشورها خارج است. اعضای ناتو در اجلاس ویلنیوس یک برنامه اقدام تولید دفاعی جدید تصویب کردند تا تولید مشترک تسلیحاتی را بهبود بخشند.»
منبع: فرارو
کلیدواژه: ناتو اوکراین روسیه قیمت طلا و ارز قیمت موبایل قوای نظامی خود رهبران ناتو کشور ها قوای دفاعی عملیات ها نیرو ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۴۵۳۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اینسایدر: برنامه پوتین جنگ همه‌جانبه با ناتو نیست، تضعیف درونی است
تحلیلگران نظامی غربی بر این باورند که پوتین به جای حمله به‌دنبال تضعیف ناتو از درون است تا نقاط ضعفی ایجاد کند که در صورت تمایل بتواند در آینده به آنها حمله کند.
به گزارش ایسنا، برخی از کشورهای غربی مانند آلمان و لهستان نسبت به برنامه‌های احتمالی روسیه علیه سایر کشورهای اروپایی هشدار می‌دهند، اما اینکه آیا ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه واقعا قصد حمله به ناتو را دارد و حمله ممکن است چگونه باشد، هنوز مشخص نیست.
اعضای ائتلاف ۳۲ عضوی ناتو هر کدام سوگند یاد کرده‌اند که بر اساس ماده ۵ پیمان واشنگتن از یکدیگر در برابر حمله محافظت کنند. این بدان معناست که حمله روسیه به یک عضو می‌تواند جرقه جنگی با چند کشور مجهز به سلاح هسته‌ای را ایجاد کند.
این در حالیست که پوتین در ماه مارس هرگونه برنامه‌ای برای حمله به اعضای ناتو را رد کرد و چنین ادعاهایی را «کاملا بیهوده» توصیف کرد. با این حال، روسای نظامی غربی متقاعد نشده‌اند. یک ماه پیش از آن، پوتین غرب را با احتمال حمله اتمی به دلیل حمایت از اوکراین تهدید کرد. او به پیشنهاد اخیر امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه مبنی بر اینکه ناتو می‌تواند برای حمایت از کی‌یف به اوکراین نیرو بفرستد، اشاره کرد.
در همین حال تحلیلگران در گفت‌وگو با «بیزنس اینسایدر» گفتند که پوتین در حال انجام یک بازی طولانی است و نتیجه جنگ اوکراین و تلاش طولانی مدت روسیه برای تضعیف و فرسایش ناتو عوامل کلیدی در تصمیم‌گیری در مورد حمله روسیه خواهد بود.
فیلیپ اینگرام، افسر سابق اطلاعات نظامی انگلیس به این رسانه آمریکایی گفت پوتین یک مزیت کلیدی نسبت به غرب دارد. در حالی که رهبران غربی برای دوره‌های انتخاباتی حدودا چهار ساله برنامه‌ریزی می‌کنند، پوتین رهبری است که هیچ رقیب جدی برای قدرت خود ندارد. این بدان معناست که او می‌تواند چندین دهه نگاه به جلو داشته باشد.
اینگرام گفت: «او در حال حاضر خواهان رویارویی مستقیم با ناتو نیست. اما او به شیوه‌ای متفاوت فکر می‌کند و به شیوه‌ای متفاوت از ما در غرب برنامه‌ریزی می‌کند و بنابراین، روشی جدا از متد کشورهای ناتو برای انجام کارها دارد.»
فیلیپ اینگرام گفت: «بنابراین، جاه‌طلبی او در رشد این نیست که سال آینده به کشورهای ناتو و ناتو حمله کند. اما او شرایطی را برای این کار تعیین خواهد کرد.»
تحلیلگرانی مانند اینگرام بر این باورند که پوتین به دنبال تضعیف ناتو از درون خواهد بود تا نقاط ضعفی ایجاد کند که در صورت تمایل می‌تواند در آینده به آن حمله کند. برای انجام این کار، پوتین احتمالا به اصطلاح «جنگ هیبریدی» روسیه علیه کشورهای ناتو را تشدید خواهد کرد.
آنطور که ناتو می‌گوید، جنگ هیبریدی «اغلب در مناطق خاکستری زیر سایه یک جنگ متعارف انجام می‌شود. ابزارها یا ابزارهایی که برای راه انداختن جنگ ترکیبی به کار می‌روند و با هم ترکیب می‌شوند، اغلب به سختی قابل تشخیص، نسبت دادن و تایید هستند.» آنها می‌توانند شامل گسترش تئوری‌های توطئه و اطلاعات نادرست، تقویت احزاب افراطی در برخی کشورها، دامن زدن به تهدیدات تروریستی و راه‌اندازی حملات سایبری برای تضعیف بنیان جوامع غربی باشد.
روث دیرموند، کارشناس حوزه ارتش روسیه در کینگز کالج لندن در این باره می‌گوید: «خطری که روسیه برای ناتو ایجاد می‌کند، بعید است که یک تهاجم باشد، بیشتر احتمال دارد که ناشی از طیفی از تهدیدات نظامی و غیرنظامی دیگر باشد؛ آنچه اغلب تهدیدات ترکیبی نامیده می‌شود.»
به گفته آنها، هدف اصلی این است که ایالات متحده را از «تعهد» خود برای «دفاع از متحدان اروپایی» خود دور نگه دارد، چه با این امید که در یک کمپین نظامی پرهزینه دیگر در جاهای دیگر درگیر شود، یا اینکه از پروژه ناتو خسته شود.
برایدن اسپرلینگ، تحلیلگر شرکت رند به بیزنس‌اینسایدر گفت: «به همین دلیل، من انتظار دارم که روسیه از تمام ترفندها و قابلیت‌های موجود در دست خود برای تضعیف وحدت غرب در سال‌های آینده استفاده کند.»
برخی اشاره می‌کنند که روسیه در حال حاضر درگیر جنگ با ناتو است، البته به صورت پنهانی.
رابرت دوور، استاد امنیت بین‌الملل در دانشگاه هال در بریتانیا هم می‌گوید این سوال که آیا روسیه به ناتو حمله خواهد کرد یا نه، بیهوده است. او گفت: «روسیه در حال حاضر درگیر درگیری معنادار با کشورهای ناتو و متحدان آنهاست.
جنگ اوکراین محدودیت‌های جدی برای قدرت نظامی ناتو ایجاد کرد. این ائتلاف نظامی برای تولید گلوله‌های توپخانه و مهمات کافی برای اوکراین به تقلا افتاده است. در جریان بن‌بست در آمریکا بر سر کمک به کی‌یف، کشورهای اروپایی ناتو قادر به جبران این کمبود نبودند و نیروهای اوکراین به ازای هر ۱۰ شلیک نیروهای روس، یک بار پاسخ می‌دادند و همین هم در بخش‌هایی از خط مقدم نزدیک به فروپاشی بود.
اسپارلینگ، تحلیلگر شرکت رند گفت، ایالات متحده اخیرا این کمک‌های چند میلیارد دلاری به اوکراین را نهایی کرد، اما مشکلاتی که این وضعیت آشکار کرد، عمیق است. او گفت این نقطه ضعفی است که روسیه ممکن است در صورت عدم رفع آن، از آن بهره‌برداری کند.
او افزود: «این درگیری نشان داد که ارتش‌های غربی تا چه اندازه برای جنگی که مطابق با شرایط آنها نیست، آمادگی لازم را ندارند. در حالی که ما این شکنندگی را حفظ می‌کنیم، خطر بیشتری وجود دارد که روسیه فکر کند می‌تواند دست به چنین کاری بزند.»
دیرموند، کارشناس حوزه ارتش روسیه در کینگز کالج لندن به این رسانه آمریکایی گفت: «تصور یک سناریوی کوتاه مدت یا میان مدت که در آن دولت روسیه منابع لازم برای درگیر شدن در جنگ دیگری در مقیاس اوکراین را داشته باشد، دشوار است. جنگ با ناتو روسیه را نابود می‌کند، همانطور که پوتین به خوبی می‌داند، و حتی اگر فکر می‌کند این احتمال وجود دارد که ایالات متحده برای دفاع از یکی از اعضای ناتو در برابر تهاجم روسیه اقدام نکند، او هیچ نشانه‌ای از تمایل به این موضوع از طریق بازی با رولت هسته‌ای روسی نشان نمی‌دهد.»
اینگرام، افسر سابق اطلاعات نظامی انگلیس هم گفت، اما هر چقدر هم که طول بکشد، پوتین مصمم است به نوعی پیروزی در اوکراین دست یابد تا بتواند از آن به‌عنوان یک پلتفرم برای برنامه‌ریزی کمپین بعدی روسیه استفاده کند. پس از اوکراین، پوتین این میدان را بررسی خواهد کرد و مشتاق بهره‌برداری از فرصت‌های بیشتر برای گسترش قدرت روسیه خواهد بود. همانطور که اینگرام می‌گوید: «او می‌خواهد اتحاد جماهیر شوروی به دست یک رهبر روسیه بازگردد و این هدف نهایی اوست.»
انتهای پیام
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند